1. Kiedy przedsiębiorca może utracić prawo do zasiłku chorobowego

    Jeżeli osoba prowadząca działalność gospodarczą korzystając ze zwolnienia lekarskiego wykonuje czynności z nią związane, to może stracić prawo do zasiłku chorobowego. Zatem osoba, która prowadzi własną działalność gospodarczą i korzysta ze zwolnienia lekarskiego stwierdzającego jej niezdolność do pracy, nie może w tym czasie dalej zajmować się sprawami związanymi ze swoją działalnością i równocześnie pobierać zasiłek chorobowy. Nie może także wykonywać innej pracy zarobkowej (np. na rzecz innej firmy).

    PRZYKŁAD

    Bez zasiłku na cały okres zwolnienia

    Mechanik prowadził warsztat blacharski. Ponieważ zachorował na nerki, udał się do lekarza i uzyskał zwolnienie lekarskie stwierdzające jego niezdolność do pracy na okres 1 miesiąca. Po dwóch dniach choroby mechanik otrzymał telefon od swojego pracownika, że przyjechał klient z reklamacja i prosi o rozmowę z właścicielem, ponieważ kwestionuje jakość naprawy karoserii. Mężczyzna udał się więc do warsztatu, aby wyjaśnić całą sprawę. W czasie rozmowy z klientem przy samochodzie znajdującym się w warsztacie pojawili się kontrolerzy ZUS, którzy spisali protokół stwierdzając, że zastali Adama Z. przy pracy. Następnie ZUS wydał decyzję, w której pozbawił mechanika zasiłku chorobowego za cały okres zwolnienia lekarskiego.

    - więcej; Gazeta Prawna  z dnia 28 września 2006
  2. Kiedy trzeba pamiętać o aktualizacji NIP - Podatnicy, którzy posiadają Numer Identyfikacji Podatkowej, muszą aktualizować dane objęte zgłoszeniem identyfikacyjnym, jeśli ulegają one zmianie. Za niedopełnienie tego obowiązku grożą kary.

    4 KROKI
    Jak uzyskać NIP za pośrednictwem płatnika

    1 Płatnik pobiera druki z urzędu
    Płatnicy są zobowiązani do zaopatrzenia się w formularze zgłoszeń w urzędzie skarbowym właściwym ze względu na ich siedzibę.
    2 Płatnik dostarcza formularz
    Płatnik w terminie 7 dni od dnia potrącenia pierwszej zaliczki na podatek dochodowy lub od dnia złożenia oświadczenia w sprawie rozliczenia rocznego dostarcza podatnikowi formularz zgłoszenia identyfikacyjnego.
    3 Podatnik wypełnia formularz
    W terminie 14 dni od dnia otrzymania formularza zgłoszenia podatnik powinien złożyć płatnikowi zgłoszenie identyfikacyjne.
    4 Płatnik przekazuje zgłoszenie do urzędu
    Płatnik jest zobowiązany przekazać, w tym za pośrednictwem placówki pocztowej operatora publicznego, zgłoszenie identyfikacyjne naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu dla podatnika, w terminie 14 dni od dnia złożenia formularza zgłoszenia przez podatnika.

    W jakim terminie aktualizować NIP
    Podatnicy zgłoszenie aktualizacyjne składają do właściwego naczelnika skarbowego w odpowiednich terminach:

    - o podatnicy podatku od towarów i usług lub podatku akcyzowego - nie później niż w terminie 14 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana danych,
    - o pozostali podatnicy - nie później niż w terminie 30 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana danych ( z pewnymi zastrzeżeniami),
    - o podatnicy będący wyłącznie podatnikami podatków stanowiących dochody budżetów gmin - wraz ze złożeniem pierwszej w roku podatkowym deklaracji podatkowej lub w terminie dokonania pierwszej w roku podatkowym wpłaty podatku.

    Kiedy aktualizować

    Przy każdej zmianie danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym należy składać w urzędzie skarbowym aktualizacje NIP.

    Jak aktualizować
    Zgłoszenie aktualizacyjne składa się na takim samym formularzu jak zgłoszenie identyfikacyjne, zaznaczając tylko, że jest to aktualizacja.

    Jakie grożą kary
    Za niezaktualizowanie NIP grozi kara grzywny w granicach od jednej dziesiątej do dwudziestokrotności najniższego miesięcznego wynagrodzenia.

    - więcej; Gazeta prawna z dnia 12 października 2006
  3. Dotacje - Przedsiębiorcy już powinni przygotowywać dokumentację o dotację z funduszy unijnych 2007-2013 Dokumenty opisujące możliwości wykorzystania funduszy strukturalnych nie są jeszcze gotowe a stopień ich przygotowania powoduje, że jedynie ogólnie możemy się dowiedzieć, kto, ile i na co będzie mógł otrzymać dotację. Dopiero ostatecznie przyjęte i zatwierdzone dokumenty o największym stopniu szczegółowości pozwolą jednoznacznie rozstrzygną wątpliwości i pytania przyszłych beneficjentów.

    Jaka powinna być inwestycja

    Inwestycja musi być przemyślana pod wieloma względami:
    - o jednoznacznie wpisywać się w strategie rozwoju firmy,
    - o podnosić swoją konkurencyjność na rynku, zaoferować klientom nowe, poszukiwane bądź unikalne na rynku produkty i usługi,
    - o być innowacyjna,
    - o mieć pozytywny lub co najmniej neutralny wpływ na środowisko naturalne.

    Inżynieria finansowa
    Podstawową zasadą funduszy strukturalnych jest zasada refinansowania poniesionych kosztów.

    Samodzielnie czy nie
    Prawidłowe przygotowanie wszystkich dokumentów niezbędnych do aplikowania o fundusze strukturalne to dość złożony proces.
    Rozwiązaniem jest powierzenie przygotowania dokumentacji aplikacyjnej specjalistycznym firmom doradczym.

    Fundusze Strukturalne 2007-2013
    Najwięcej aktualnych informacji dotyczących funduszy strukturalnych 2007-2013 znajduje się na następujących wortalach:


    - o http://www.funduszestrukturalne.gov.pl/ to wortal funduszy strukturalnych i jednocześnie największa skarbnica wiedzy o nich, znajdziemy tu wszystkie niezbędne informacje dotyczące funduszy strukturalnych 2007-2013. Ponadto znajdują się tu informacje dotyczące funduszy strukturalnych 2004-2006, programów przedakcesyjnych, funduszu spójności, inicjatyw wspólnotowych i mechanizmu EOG (Europejski Obszar Gospodarczy).
    - o http://www.minrol.gov.pl/ na stronie Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi są niezbędne i aktualne informacje dotyczące funduszy strukturalnych przeznaczonych dla rolnictwa, przedsiębiorstw przetwórstwa spożywczego oraz podmiotów działających w sektorze rybnym.

    Warte polecenia są również strony instytucji wdrażających:
    o http://www.parp.gov.pl/
    o http://www.arimr.gov.pl/

    - więcej; Gazeta prawna z dnia 17 października 2006

  4. Jak zdobyć uprawnienia do prowadzenia biura rachunkowego
    Biuro rachunkowe mogą założyć osoby uprawnione do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Będą to nie tylko doradcy podatkowi ale również osoby posiadające certyfikat księgowego.
    O własnym biurze podatkowym mogą myśleć osoby, które posiadają odpowiednie uprawnienia. Uprawnienia te trzeba jednak potwierdzić albo certyfikatem, albo zdanym egzaminem.
    Uprawnienia do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych mają osoby posiadające certyfikat księgowego wydawany przez Ministerstwo Finansów. Certyfikat można zdobyć albo uzyskując odpowiednie wykształcenie, albo przystępując do egzaminu. W obu przypadkach niezbędne jest doświadczenie. Za praktykę w księgowości uznaje się:

    - o prowadzenie na podstawie dowodów księgowych ksiąg rachunkowych, wycenę aktywów i pasywów, ustalanie wyniku finansowego i sporządzanie sprawozdań finansowych,
    - o czynności w ramach badania sprawozdania finansowego pod nadzorem biegłego rewidenta.

    Certyfikat dla wykształconych
    Osoby, które chciałyby otrzymać certyfikat bez zdawania egzaminu, muszą przede wszystkim posiadać trzyletnią praktykę w księgowości. Kolejnym warunkiem jest uzyskanie odpowiedniego wykształcenia. Zapewnia je ukończenie kierunku ekonomicznego o specjalności rachunkowości na uczelni wyższej. Druga możliwość to ukończenie studiów podyplomowych z zakresu rachunkowości.
    Niezbędnym warunkiem jest jednak uzyskanie wykształcenia na uczelniach mających prawo do nadawania tytułu doktora nauk ekonomicznych. Jest to warunek bezwzględny. Większość szkół prywatnych niestety nie ma takich uprawnień.
    Uczelnie, które maja takie uprawnienia znajdują się na stronie internetowej: www.pan.pl/ck/

    Egzamin dla pozostałych
    Osoby, które nie spełniają wspomnianych warunków, a chcą uzyskać uprawnienia, mogą przystąpić do egzaminu. W tym przypadku będzie konieczne udokumentowanie dwuletniej praktyki i co najmniej wykształcenia średniego. Terminy egzaminów publikowane są na stronach Ministerstwa Finansów.

    - więcej; Gazeta Prawna  z dnia 23 października 2006
  5. Jak rozliczyć zakup wyposażenia biura firmy
    Podatnicy kupujący sprzęt biurowy mogą ponoszone wydatki zaliczać bezpośrednio do kosztów podatkowych lub zdecydować się na ich amortyzację. W takim jednak przypadku muszą wybrać metodę amortyzacji i ustalić wartość początkową kupionego sprzętu.
    Firma to nie tylko ludzie, ale również sprzęt biurowy, komputery, faksy, telefony, meble, a także materiały biurowe (papier, spinacze, długopisy). Kupując sprzęt lub materiały biurowe, podatnik ponoszone na ten cel wydatki zalicza do kosztów uzyskania przychodów.

    Zaliczenie do kosztów
     Podatnik ma więc prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszystkie wydatki, jeśli tylko mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz wpływ na wysokość osiąganych przychodów. Kosztami będą nie tylko wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, ale i te które pozostają w związku pośrednim. Istotne jest to, by pomiędzy poniesieniem wydatku a zamiarem osiągnięcia przychodów istniał związek przyczynowo-skutkowy. Niezbędne jest także to, by wydatek nie znajdował się na tzw. liście negatywnej, czyli wśród wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów.
    Zakup do firmy telefonów, faksów, mebli czy też artykułów biurowych z pewnością ma związek z prowadzoną działalnością. Ma też wpływ na wielkość osiąganych przychodów. Stąd wydatki tego rodzaju mogą być bez przeszkód zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.
    W pewnych przypadkach zaliczenie niektórych wydatków do kosztów uzyskania przychodów może narazić podatnika na spór z organami podatkowymi. Stanie się tak, gdy do kosztów podatkowych zaliczone zostaną wydatki poniesione na zakup lodówki czy kuchenki mikrofalowej jako wyposażenia pomieszczenia socjalnego. Trudno byłoby w takim przypadku wykazać związek wydatków z prowadzoną działalnością, i to nawet pośredni. Ciężar udowodnienia w takim przypadku spoczywałby na podatniku.
    W myśl ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych za zakup rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa nie zaliczanych do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są  wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą osobistym celom podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

    Podatnicy nie muszą oczywiście (ale mogą) dokonywać odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 3 500,00zł 

    - więcej; Gazeta Prawna  z dnia 6 listopada 2006